Schapenhouders hebben geen cashcow

Extensieve schapenhouders moeten voor elke nieuwe activiteit veel geld of arbeid investeren, ook voor de verkoop van schapenvlees. Dat blijkt uit het marktonderzoek van de studentes Janine Lardinois en Ethy de Haas van HAS Den Bosch, in opdracht van praktijknetwerk Daarom eten we schaap. Schapenhouders hebben geen cashcow, concluderen ze.

Lees de samenvatting van het onderzoek

Download het complete rapport Landschaap – Een verhaal met smaak)

Lardinois en De Haas deden in het kader van HAS Kennistransfer in het voorjaar een marktonderzoek naar schapenvlees van extensieve schapenhouders. De bedrijfsvoering van diverse deelnemende extensieve schapenhouders van Daarom eten we schaap diende bij het marktonderzoek als uitgangspunt. Uit de portfolioanalyse die Lardinois en De Haas maakte, blijkt dat schapenhouders voor al hun activiteiten ofwel geld ofwel arbeid moeten investeren. De bedrijven hebben geen cashcow, en ook de verkoop van schapenvlees betekent een nieuwe investering in arbeid en financiële middelen.

Het imago van schapenvlees is niet goed, en daarvoor is volgens Lardinois en De Haas promotie nodig. Ze wezen daarbij op de promotiecampagne in Engeland We Love Lamb en de online verkoop van schapenvlees in Frankrijk. De studenten van HAS Den Bosch namen in hun onderzoek de hele keten onder de loep, van de schapenhouder tot de slager en de retailer. Daaruit blijkt dat de meningen sterk verschillen als het gaat om schapenvlees, zelfs binnen de club van schapenhouders zelf.

Er zijn twee mogelijkheden om schapenvlees te vermarkten. De eerste is het individueel vermarkten van het schapenvlees van het eigen bedrijf. Dat is financieel aantrekkelijk, omdat er dan hogere marges mogelijk zijn in de korte keten, maar dit kost wel veel tijd en moeite. De andere mogelijkheid is om samen te werken of zich aan te sluiten bij een samenwerkingsverband, maar door de erg kleine marges vormen de kosten van die samenwerking een probleem.

Uit de BCG-matrix die Lardinois en De Haas maakte van de schapenhouderij blijkt duidelijk, dat extra inkomsten altijd gepaard gaan met extra investeringen in arbeid of geld. Hieronder de uitleg van Wikipedia over de vier kwadranten van de BCG-matrix:

• Cash cow of melkkoe: hoog marktaandeel in een stabiele, volwassen markt. De cashflow die dit genereert kan gebruikt te worden om in een star ofquestion mark te investeren.
• Star of ster: een hoog marktaandeel in een groeimarkt. Met gerichte investeringen dient men de voorsprong te behouden tot de markt volwassen wordt en dit een cash cow wordt.
• Question mark (ook wel problem child of wild cat of probleemkind): een klein marktaandeel in een groeimarkt. Het is nog onzeker of dit een star of eendog zal worden.
• Dog of hond: klein marktaandeel in een volwassen markt. Indien het bedrijf geen strategisch belang bij dit product heeft, dient zij het af te stoten.

Citaat uit het rapport:

“In de BCG- matrix wordt op de horizontale as het relatieve marktaandeel ten opzichte van de concurrenten gegeven en op de verticale as staat de marktgroei. De grootte van de cirkel staat voor de omzet van het product of de activiteit. De BCG- matrix bestaat uit vier cellen, die ieder hun eigen kenmerken en benamingen hebben. De benamingen van de vakken zijn Stars, Cash Cows, Dogs en Question Mark. Uit de BCG- matrix kan afgeleid worden waar de geldstromen zitten.”

“Uit de BCG- matrix kan geconcludeerd worden dat de portefeuille redelijk in evenwicht is. Er is echter één raster waar zich geen activiteiten in bevinden. Het raster linksonder wordt ook wel ‘Cash Cow’ genoemd en producten die zich hierin bevinden zorgen voor de winst. Met activiteiten uit dit raster kan geld worden vrijgemaakt voor investeringen in activiteiten die zich boven in het raster bevinden. De grote vraag lijkt of de verkoop van schapen of het vermarkten van schapenvlees activiteiten kunnen worden die zich kunnen ontwikkelen tot Cash Cow. Gezien de slechte marktconditie van de activiteit is het echter maar de vraag of het een Cash Cow wordt.”